Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 14 - Liefdesleed

woensdag 11 april 2018




In de winter van 1959 ontmoeten ze elkaar in het Amsterdamse uitgaansleven. Zij, 21 jaar, afkomstig uit West-Friesland en als verpleegster werkzaam in een ziekenhuis in de hoofdstad, waar zij van een andere carrière droomt. Hij, het 19-jarige enfant-terrible uit Enschedé dat naar Amsterdam is gekomen met de ambitie een gevierd schilder-schrijver te zijn en de gewiekstheid dat je daarvoor al vroeg onder kunstenaars moet leven.

In de garderobe van de Lucky Star waren we beiden onze jassen aan het aantrekken en, terwijl we ons in onze mouwen hesen en omdraaiden, stonden wij plotseling met de gezichten pal tegen elkaar. Neus aan neus. Dat ene ogenblik keken wij elkaar voor het eerst diep in de ogen.

Achteraf zeg ik: helaas.

 

Archief 2018