Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 9 - Dichter

zaterdag 10 maart 2018

 

Poëzie is een daad
van bevestiging. Ik bevestig
dat ik leef, dat ik niet alleen leef.
[…]
Poëzie is mijn adem…

Dinsdag werd bekend dat Remco Campert (88 jaar) stopt met schrijven voor de krant, zoals zijn wekelijkse poëziecolumn in de Volkskrant. Daarin vandaag een portret van en interview met hem. Arjan Peters vraagt tenslotte: “Sinds afgelopen dinsdagavond voelen we ons allemaal enigszins verweesde lezers. Nu zouden we kunnen beginnen met uw gehele immense oeuvre te herlezen, vanaf de eerste bundel […] uit 1950. Wat zou u zelf aanbevelen als startpunt?” Campert antwoordt: “Mijn Verzamelde gedichten.”
In week 3 (vanaf hier) publiceerde ik in Gedicht Gedacht werk dat nog alleen verzameld is in zijn laatste bundel. Ode aan de dichter.

 

Archief 2018