Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 4 - Zus (10)

vrijdag 02 februari 2018

Hoe lang moet dit nog duren?

Het is dinsdagochtend. Ik heb de dag en nacht zowat rondgeslapen. Misschien wel voor het eerst in mijn leven. Toch heb ik nog steeds veel te hoge koorts.
Om 6.45 uur berichtte familie dat zij direct naar mijn zus gaan, want volgens de verpleging is het “haar laatste uur”. Dat lees ik pas twee uur later. Ik laat weten dat ik thuisblijf vanwege koorts en verneem dat het inmiddels inderdaad veel slechter gaat, maar… zij geeft nog niet op.
Als die palliatieve sedatie woensdag goed was ingezet en niet pas zaterdag, was haar dan dit lange leed bespaard? Hoe treurig: een zorgenkind dat op dit cruciale moment niet kon rekenen op de juiste zorg…

Archief 2018