Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 2 - 102.000 namen

maandag 15 januari 2018



Om de vijf jaar lezen we hardop de namen van alle Joden, Sinti en Roma die tijdens de Tweede Wereldoorlog – om nog preciezer te zijn: tussen juli 1942 en september 1944 – uit Nederland zijn gedeporteerd en vermoord. Dat voorlezen vindt plaats in Herinneringscentrum Kamp Westerbork en neemt vijf tot zes onafgebroken dagen in beslag. Toen dat in 2005 voor het eerst gebeurde, kwamen er veel reacties: van honderden slachtoffers ontbraken de namen, terwijl overlevenden ten onrechte stonden vermeld.

Vanaf dat moment werkt Westerbork aan het verbeteren van de lijsten, met als resultaat een geheel herziene editie. Die verscheen in druk en dat imposante boekwerk – ruim tweeduizend pagina’s namen met vermelding van hun geboorte- en sterfdata en –plaatsen – ligt hier voor mij op tafel. 102.000 namen. Van baby’s van nog geen jaar tot mensen van bijna honderd jaar oud…
 



De schutbladen: fragmenten van het kunstwerk dat Bart Domburg nu in Westerbork exposeert. Diezelfde 102.000 namen met leef- (en dus dood)tijd, nu door Domburg met fineliner geschreven op 29 imposante vellen papier (1,5 x 3m). Domburg was er anderhalf jaar lang – zeven dagen per week, acht uur per dag en zo’n drieduizend uur in totaal – mee bezig.
Boek om op de eettafel te leggen en er nooit meer vandaan te laten gaan. Opdat wij nooit vergeten...
 



 

Archief 2018