Logboek

Het Logboek (de edities van 2012 t/m najaar 2016 zijn hier niet meer terug te lezen) veranderde 1 januari 2020 weer van een dag- in een Weekboek. Elke week - een enkele keer iets vaker en vaker iets minder - schrijven over wat week maakt. Of zoals ik het tegenwoordig noem: ik ben in mijn leven onderweg om mooie dingen aan te raken. Vanaf juni 2021 zal er minder vaak dan wekelijks een bijdrage te lezen zijn; de schrijftijd gaat op aan boeken die in februari en in oktober 2024 verschijnen.

-----

Voor wie een handvat zoekt: met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar; met de pijl links vooruit naar het volgende. Handiger echter zijn deze links: daarmee ga je naar de inhoudsopgaven van 202320222021, 2020 (deel 1: A t/m F, deel 2: G t/m Ldeel 3: M t/m R, en deel 4: S t/m Z), 2019 en 2018 en de logboeken van 2017 en (enkele van) najaar 2016.

-----

Dat in het beeld de klok op vijf uur staat, is omdat mijn dag al zolang ik mij herinner, begint rond (en meestal al ruim voor) vijf uur 's morgens, hoe laat het 's avonds ook wordt. Sinds de zomer van 2022 sta ik op om steevast drie uur. Om te schrijven zijn het mijn meest productieve uren van de dag.

Week 1 - Geloof

maandag 08 januari 2018

Naar aanleiding van de verhuizing naar hoger gelegen land, vanochtend, van 122 Konikpaarden en 64 Rode Geuzen-runderen in natuurgebied Munnikenland (bij Slot Loevestein) kwam Radio-1 nog eens te spreken over 2006 in Marrum.

Norma Miedema was de eerste twee dagen haast onafgebroken bij de paarden en zag het reddingsgeklungel aan. De beelden die de wereld over gingen, blijven voor haar een onaangenaam sprookje. Want de redding kwam twee dagen te laat. Intussen gingen paarden in haar handen dood en ook de dagen na de actie stierven in haar paardenopvang tientallen dieren. “Weet je, paarden zijn veel slimmer dan mensen,” zei ze, “dus die eerste twee dagen…”

Bij storm en hoog water rekenen wij op God; een paard heeft alleen zichzelf.

Archief 2018