maandag 23 januari 2017
Dit was het weekeinde van LEVEN. De Liefste was hier en dat gebeurt gelukkig vaak: dat wij samen zijn. Maar nu was zij er met de haren en de honden. Voor het eerst allemaal samen en met dat geluk prijs iik mij rijk.
Ik was er nog van aan het nagenieten toen ik het bericht kreeg dat Karin de Bok (1961-2017) en Adèle Bloemendaal (1933-2017) zijn overleden en daardoor werd het ook nog het weekeinde van DOOD.
In april liet Karin de Bok, hoofdredacteur van de VPRO, in een persbericht weten dat Wim Brands "sinds enige tijd met een depressie kampte die hem totaal onverwachts naar een zelfgekozen einde dreef". Ik weet zeker dat zij zich op dat moment niet kon voorstellen dat zijzelf nog geen jaar later diezelfde keuze zou maken, net zoals ik nooit van m'n leven de rand van het ravijn verwachtte te zien. Tot die er wèl was. Maar ik had het voorrecht dat iemand mij bij de hand nam, waardoor ik dit stuk kan beginnen met het feit dat ik het LEVEN vier.
Het overlijden van Adèle Bloemendaal (1933-2017) is niet onverwachts. Nadat zij in 1999 haar eerste hersenbloeding kreeg, bleef zij kwakkelen met haar gezondheid en de laatste jaren van haar leven bracht zij door in een Amsterdams verzorgingshuis.
Dat haar dood, zaterdag, toch zo'n indruk op mij maakte, was omdat ik moest terugdenken aan haar solocarrière, waarmee zij in de jaren tachtig en negentig zo'n verpletterende indruk op mij maakte.
Haar cabaretcarrière begint al in de jaren vijftig, maar pas als haar enig kind op eigen benen staat - hij is de huidige acteur John Jones -, kiest zij weer echt voor het theater. Dat doet zij met een reeks indrukwekkende cabaretsolo's, te beginnen met Adèles keus (1982). De beste liedteksten en conferences: bestaand en nieuwgeschreven repertoire van Jan Boerstoel (en hier), Hans Dorrestijn, Willem Wilmink en hier) en anderen, die allemaal concluderen dat niemand zo goed met hun tekstmateriaal uit de voeten kan als zij.
Adèle Bloemendaal was een moeilijk mens. Als zij geen zin heeft om een tournee te vervolgen, zoals haar theatershow met Gerard Cox & Frans Halsema, verzint zij dat zij zwanger is. En later zegt zij regelmatig voorstellingen af omdat zij het niet volhoudt honderd avonden hetzelfde programma te spelen. Haar vaste componist en pianist Martin van Dijk verzuchtte eens dat hij niemand kent die zo onbetrouwbaar was in het nakomen van afspraken als zij. Maar hij verdedigde haar door te zeggen dat zij nu eenmaal zo graag leeft in "gestolen tijd".
Martin van Dijk stierf vorig jaar. En Adèle leeft sinds dit weekeinde ook niet meer. Geen "gestolen tijd" meer, maar uit de tijd gestolen.
