Gedicht gedacht

 

Poëzie is niet alleen om te lezen, maar ook om ermee te leven
Gerrit Kouwenaar


Een rubriek met gedachten over gedichten. Met, sinds najaar 2016, bijna tien jaar achtereen
dagelijks een nieuwe bijdrage: een gedicht en mijn toelichting daarop.
Voorjaar 2025 verwijder ik de inmiddels meer dan drieduizend afleveringen en begin
opnieuw. ‘Klassieke’ gedichten keren terug, maar met nieuwe(re) gedachten daarover;
daarnaast blijft er natuurlijk ruimte voor pas ontdekte bundels en dichters.
En... elke derde bijdrage (dus 3, 6, 9, 12 et cetera) is een literair lied,
zodat de gezongen poëzie niet onderbelicht blijft.
 
Een niet meer dagelijkse, maar wekelijkse rubriek. Met een weekgedicht dus – ook in
figuurlijke betekenis, want ik houd van poëzie die week maakt, die raakt.
Mijn levensmotto is immers dat ik onderweg ben om mooie dingen aan te raken. 


Poëzie is alledaags in die zin dat zij voor iedere dag is
Carol Ann Duffy



Ga rechtsreeks naar de inhoudsopgave.

Week 15 - 12. Jan Beuving [1/2]

zondag 13 april 2025

Zaterdagochtend

Zaterdagochtend
Een kamer vol bloemen
Iedere vaas in het huis is gebruikt
De zon vindt barmhartig 
Een weg door de ramen
Alles is vredig, het weekend ontluikt

De kranten verspreiden 
Zich over de tafel
Net als de melk, het beleg en het brood
De kinderen zijn 
Alle drie al beneden
Twee op hun stoeltjes en eentje op schoot

De oudste smeert pindakaas 
Op z’n pyjama,
Mama zet nog eens het broodrooster aan
‘Jongens,’ zegt papa dan
‘Wat ik wou vragen:
Wie weet waarom al die bloemen hier staan?’

Zaterdagochtend
Vragende blikken
‘Mama weet jij het?’, zegt een van de drie
Mama knikt zachtjes
Het kind dat op schoot zit
Schuifelt ineens naar haar andere knie

‘Mama moest vorige 
Week naar de dokter
Die heeft in haar borst iets gevoeld en gezien
Hier zit een knobbeltje 
Dat er niet thuishoort
En nu gaan ze dat opereren misschien

Want als het blijft zitten 
Dan kan het gaan groeien
En dat is gevaarlijk. Nu is het nog klein
Het doet nog geen pijn
Maar dat kan straks wel komen
En dan moet ik vaak in het ziekenhuis zijn’

Zaterdagochtend 
Een kamer vol stilte
Starende oogjes – verdrietig, geschrokken
Het zonlicht, de bloemen
Het zwijgen aan tafel
En dan vraag de middelste:

‘Zijn er nog vlokken?’

2021


Jan Beuving (1982) heeft zijn plaats al verdiend in het rijtje van Neerlands literaire liedauteurs, naast onder anderen Dirk Witte (1885-1932), Jules de Corte (1924-1996), Guus Vleugel (1932-1998), Willem Wilmink (1936-2003), Jan Boerstoel (1944), Ivo de Wijs (1945) en Jurrian van Dongen (1973).




In 2023 verscheen Ruitjesblues, Beuvings bundel met alle liederen die hij schreef voor zijn eigen voorstellingen (vanaf 2016), maar ook voor tv-programma’s (zoals Het Klokhuis) en voor theatershows van onder anderen Karin Bloemen, Angela Groothuizen, Richard Groenendijk, Simone Kleinsma en Paul de Leeuw – want ja, net als de hiervoor genoemde liedauteurs is hij een veelgevraagd auteur in opdracht van wie hecht aan het zingen van pareltjes. 

In deze vernieuwde rubriek zal zijn werk weer net zo vaak te lezen zijn als voorheen, want ik houd erg van zijn liederen. Zoals Zaterdagavond dus. Dat lied, afkomstig uit Restante, zijn derde soloprogramma (2021-2023), is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. Jan Beuving, in Ruitjesblues: In feite is het een op rijm gezette weergave van een blogpost van de moeder zelf, die de ochtend aan de keukentafel beschreef, inclusief de slotopmerking 'Zijn er nog vlokken?'  

Hier is het lied ook te zien en te horen in Jans eigen uitvoering, begeleid door zijn vaste pianist en componist Tom Dicke.

Archief 2025