Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van
2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z)
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 20182017 en 2016.

Week 40 - 535. Maarten Doorman: Dodenakker, Lviv

donderdag 10 oktober 2024

Waait winden waait, laat vlaggen 
klapperen bij de rusteloze klachten 
van mannen bij wie het lachen op de foto 
blijft bestaan, ze dachten vast 
in van diesel klamme nachten aan 
wie hier in Lviv op hen wachtten en 
zeker ze lachten soms de dag nog 
voor ze trapten op iets 
wat ze onbestaanbaar achtten, waait

winden waait, laat vlaggen 
klapperen met geelblauwe klachten 
van wie hier telkens weer bloemen 
brachten, klachten om wie bij hun geliefde 
hun zoon hun vader iets anders verwachtten 
dan het zachte zeuren van lege dagen 
uit een lange trage week, waait

winden, waait laat de vlaggen 
wapperen hun kleuren weer 
te verzadigd van nationale woorden 
als vaderland, veld van eer en heldenmoed 
om plaats te maken voor wie niet meer is 
en bloed te laten stollen in betekenis

Waait winden waait over deze velden 
waar nog zoveel ruimte is 
voor steeds weer een begrafenis, waait winden 
waait door waait door waait tot dit over is

2024


Project Oekraïne is een initiatief van de schrijvers Jaap Scholten en Tommy Wieringa. Regelmatig rijden zij naar het oorlogsfront met terreinwagens en hulpgoederen. Andere schrijvers hebben zich inmiddels bij het initiatief aangesloten, onder wie Maarten Doorman. Na een bezoek aan de stad Lviv, in West-Oekraïne, schreef hij dit gedicht. Het stond vrijdag (4 oktober) op de opiniepagina van Trouw.

Archief 2024