Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z),
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 39 - 516. Gerard Reve | Pieter Bouwman [6/6]

maandag 30 september 2024

Liever niks

Als ik een doek van Chagall zie,
zie ik terstond een juffrouw met knotjeshaar
die zegt jongens en meisjes dit is dus
wat de schilder als het ware droomt met zijn geestesoog
zoals het uit die viool die speelt opstijgt
en werkelijkheid wordt: de innerlijke
belevingswereld zoals de kunstenaar die ervaart
want dat paard dat vliegt niet echt door de lucht
dat begrijpen jullie wel.
Maar als ik ook iets zeggen mag,
of dat paard echt door de lucht vliegt of niet:
liever helemaal geen kunst dan Marc Chagall.

1973


Vervolg van gisteren.

Erik van Muiswinkel leidde de middag en vertelde dat er de dag na Pieters dood een groot boeket bloemen bij de voordeur stond.
Netflix wenste de familie sterkte met het verlies van de acteur die een rol zou gaan spelen in een van hun series. Nimmer erkenning gevoeld en net nu die zou komen… En Erik las bovenstaand gedicht van Gerard Reve. Met de stem van Reve natuurlijk, want je bent stemmenimitator of je bent het niet. Dat was aan het begin van de middag. Of veel van de aanwezigen – onder wie ook Niesje Apeldoorn (geliefde Jeroen van Merwijk), Tom de Ket (andere helft Van Houts & De Ket) en Jochen Otten (ook door Pieter gecoacht) – die nuance opmerkten, betwijfel ik. Iedereen was nog in verwarring over het feit dat we hier nu met z’n allen voor het afscheid van Pieter zaten…
Violiste Esther Apituley speelde Fauré voordat we Pieter nog zagen wandelen, op weg naar een voorstelling met George van Houts, die hem onopgemerkt filmde met zijn telefoon. Dat was slechts vier dagen voor zijn dood geweest…

Archief 2024