Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z),
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 21 - 284-286. Lena Plantinga: Virgin Pink

donderdag 30 mei 2024

Je verpakt de haren van je beste vriendin
met aluminiumfolie zoals het voedsel in haar koelkast
bleekt haar krullen kapot, smeert ze in met Permanent Virgin Pink
jullie vinden jezelf niet mooi omdat One Direction zingt
dat het beter is om mooi te zijn
zonder het door te hebben

zij vertelt over een nieuwe methode om je zelfbewustzijn te verliezen
tijdens carnaval zegt ze dat je traanvormige borsten hebt
tear-drop breasts, drenkt twee tampons
in wodka

en niemand roept ‘oh meisje, zwem nog eens zonder topje aan’
hier mogen jullie uit je vel springen, in het struikgewas
van het Sonsbeekpark waar jij haar rok omhooghoudt
en probeert niet op je All Stars te plassen
ruikend naar Bacardi Raspberry, zij weet hoe de Bambi XXL mascara
niet klontert, lakt de ladders in jouw panty met doorzichtige nagellak
pelt voor het slapen de nylon van je huid

en jullie weten nog niet dat in de Griekse mythen ophanging staat
voor zelfdoding van meisjes die maagd zijn
en jullie vragen je nog niet af of dat betekent
dat een meisje zichzelf soms ook ophangt
omdat ze weer maagd wil zijn, dat er vele vormen van zwijgen bestaan
zoals zeggen ik wil weg, er gebeurt hier niks
wat men eerst naïef noemde lijkt nu in schuld veranderd

maar ook als je stopt met eten, samenleeft
op Albert Heijn Licht en Sprankelend frisdrank
kan je niet terugkeren naar het lijf van voor de seks met iemand
die later je zoon blijkt of een eikel met gevoelige zenuwuiteinden

die je thuisbrengt op een fiets zonder bagagedrager verwacht
verzorgd te worden

zij haalt je op in een tweedehands Fiat Panda, kent je moeder
de gevulde ontbijtlade en jij weet dat zij te weinig kookt
ze niet wil verpieteren, onderweg praten jullie
over het baren van zonen, hoe niemand ooit vraagt
‘wie heeft hem dan op water leren lopen?’

er is nog zoveel ongehoord fluister jij
vertel het mij dan zegt zij

je draagt de groene BH die je van haar kreeg
met kant langs de randjes voor je tranen

2024


De andere jonge debutanten zijn twintigers: Lisa Rooijackers (Gemert, 1994) – van haar is onderstaand gedicht – en Lena Plantinga (1999), geboren in Botswana. 

de worm in het hart

het hart is een taaie hoop
alleen een wormachtige wroet zich er behoedzaam doorheen
een bloedzuiger, in dit geval
hij schuift steeds een stukje op: een zuignap naar voor, een zuignap naar achter
hij is week en vormloos
de worm heeft drie kaken
in de kamers van het hart brandt licht dat niet wil
stralen: haar halvemaanvormige deuren klapperen
het tocht enorm in het hart
ik hoor haar ritme en ril
het hart acht zichzelf zinloos
de worm is het daar niet mee eens
in haar boezems bewaart ze rijk en arm bloed
dat allemaal in de mond van de worm belandt
koningskroon of janhagel: het is om het even
voor de worm
het half leeggezogen hart heeft jeuk
het half leeggezogen hart wil schuld bekennen
het half leeggezogen hart kan niet leven met wat ze weet
de worm tapt een mp
maar het probleem leent zich niet voor grapjes
het probleem leent zich voor niets
dat is het probleem


Tot slot Marlena Tokarska, geboren in Polen. Geen tachtiger als Anton Korteweg, geen zeventiger als Luuk Gruwez, geen zestiger als Esther Jansma, geen vijftiger als Ingmar Heytze en niet eens een veertiger, dertiger of twintiger. Tiener Marlena Tokarska is pas 19 jaar. 

terug moederland

het onomkeerbare werd verricht tussen
stiltes geen keerpunten noch landschappen
waarbij ik heb stilgestaan of
heb ik ooit stilgestaan?

alle materiële bezittingen werden vervagen
alvorens ik hun aanwezigheid kon registreren
het is slechts een kwestie van perspectief
een denkoefening in het abstracte
waar worden dingen verstopt wanneer we ze
niet meer terugvinden?

wat ga je breken en wat hou je intact?

genoeg om te weten dat een doos geen meubel
of iets waarin ik mij kan verschuilen want
wat is een lichaam meer dan een bevestiging?

wat doe je met een kind gevoed door gemis?

een steriele kamer en satelliettelevisie
houden de onthechting niet tegen
het ongehoorzame eruptieve lijf
mijn polsslag een seismograaf
als ik sterk ben voor jou
voor wie ben ik dan kwetsbaar?

we observeren de zwaluwvlucht als omen – 
het einde van de winter en begin van de storm

Archief 2024