Week 14 - 164-165. Nico Scheepmaker [3/6]

Mijn vader werkte, thuis, op zijn kantoor.
Ik wist niet beter of daar was hij voor.
Hij schreef miljoenen in de boeken
en ik deed weinig moeite hem te zoeken.

Pas nu ík vader ben komt ook mijn vader
bij elke stap van Sara mij steeds nader:
hij wás er dan toch maar, en hield van mij,
al ging dat ongemerkt aan mij voorbij.

Niet helemaal, – maar zijn onhandigheid
vermengde zich met mijn gebrek aan tijd
waardoor wij tussen al het grappen maken
alleen nog samen over voetbal spraken.

Zo kwamen wij, op parallelle wegen,
elkaar in feite nooit ‘n keertje tegen.

1987


Na odes aan zijn echtgenote en zijn dochters nu, tot slot, aan zijn ouders.


Moeder


Een moederhart, een gouden hart.
Zo heet een bundel vol gedichten
die over datgene berichten
wat de dichter ’t meest verwart.

Want vrouwen kan hij vrij bezingen:
hun borsten en hun zachte huid.
Hij noemt ze lieveling of bruid,
en memoreert zijn zinderingen.

Maar ’n moeder – die is lichaamloos:
zij heeft geen borsten, hooguit wangen.
Zij is de vrouw die je niet koos,
maar die je dikwijls doet verlangen
dat zij als moeder zou verdwijnen
om weer als buurvrouw te verschijnen.

1987