Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 14 - 154-155. Jules de Corte [8/8]: Het land van...

zondag 07 april 2024

Het land van de toekomst

[
Beluister hier.]


Ik heb twee duiven opgelaten, hij en zij
Door simpelweg hun vleugels los te binden
Ze zouden vrijwel zeker volgens mij
Moeiteloos de juiste richting vinden
Naar het land van de toekomst
Het toekomstige land

Ik heb ze afgewacht totdat de avond viel
Maar nooit is er een spoor van hen gevonden;
Met duidelijke twijfels in mijn ziel
Heb ik toen twee raven uitgezonden
Naar het land van de toekomst
Het toekomstige land

Maar ook de raven zijn helaas nooit weergekeerd
Ik durfde er met niemand over praten;
Omdat je tot het laatste toe probeert
Heb ik toen twee mussen losgelaten
Naar het land van de toekomst
Het toekomstige land

De beide mussen kwamen weer, maar vraag niet hoe
Ze hebben in mijn hand de geest gegeven
Waar glijden we in 's hemelsnaam naartoe
Als er zelfs geen vogel meer kan leven
In het land van de toekomst?
Het toekomstige land…

1974


Er komt een tijd 

[Beluister hier.]


Er komt een tijd dat de kanonnen slapen 
Dat alle tanks verroesten en vergaan 
Dat zelfs het allervreselijkste wapen 
Definitief zal hebben afgedaan  
Alom zullen de staalfabrieken zwijgen 
De olie- en de plasticindustrie 
Geen onheil zal het leven nog bedreigen 
Niet de techniek en ook niet de chemie  

De hebzucht zal voor altijd zijn verbannen 
Geen plekje waar nog roofbouw wordt gepleegd 
En allerlei natuurverdelgingsplannen 
Zullen finaal van tafel zijn geveegd  
De lucht niet meer vervuld van boze gassen 
De grond niet meer met dodelijk gif doordrenkt 
De wereld zal compleet zijn schoongewassen 
En van geen bloem wordt nog een blad gekrenkt  

De vogels zullen zingen alle dagen 
De bomen zullen ruisen elke nacht 
Geen dier dat nog gemeen wordt doodgeslagen 
Of met het oog op winst wordt afgeslacht  
Dan daalt de lieve, langverbeide vrede 
Voorgoed op de geplaagde aarde neer 
Dan wordt er nooit meer zinloos pijn geleden 
Dan zijn er nooit en nergens mensen meer

1974

Archief 2024