Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 9 - 108-109. Daan Doesborgh [2/5]: Ont...

vrijdag 08 maart 2024

Ontmoeting boven Snizjne

Opeens was ik in een zomernacht
Europa lag aan elke kant te slapen
Je zat in je stoel en gaapte
Ik zwaaide, zweefde naast je

Het leek een veld waarover we vlogen
Te hoog om te zien dat het
zonnebloemen waren, en ik wilde
nog iets vragen, maar je sliep

En naast je sliep je lief, terwijl
vlakbij plots een shrapnelkop [*] ontbrandde
Maar nacht was het niet toen.
en je viel wel, maar je landde

2024


[*] 
Door middel van het Boek-raketsysteem met een shrapnel-raketkop (= een granaat gevuld met loden of stalen kogels) haalt Rusland kruisvluchtwapens, vliegtuigen, helikopters en drones neer. 


Vervolg van gisteren.


Laurens van der Graaff (30) stapt samen met zijn grote liefde Karlijn Keijzer (25) in de Boeing met vluchtnummer MH17 voor een lange vakantie naar Indonesië. Op 17 juli 2014 stort het vliegtuig neer nabij Hrabove, in Oost-Oekraïne. Vijftien kilometer daarvóór, boven Snizjne, is het getroffen door een Russische raket. Niemand overleeft de ramp, ook Doesborghs vriend Van der Graaff niet: Je bent veertig en je zal het nooit worden… 
Lang sonnet voor Laurens van der Graaff is de titel van een van de gedichten in de bundel die gaan over het noodlot dat de 298 inzittenden van het vliegtuig trof.

Sonnet voor de eeuwige jeugd

Het lijkt me vreselijk om zoiets te verdragen
Het niet-begrijpen wordt een tweede huid
Je groeit niet meer jaarlijks je denken uit
De jaren worden eindeloze dagen

Het wordt zoals het altijd is geweest
Iedereen gaat verder, maar jij blijft
Dat eindeloze vieren van het lijf
Wat is het een verklooien van de geest

Je vrienden kijken zelden nog eens om
Nemen niet meer op voor je dubbele tong
Het klagen dat je nooit de liefde vindt

Zij hebben ondertussen baan en kind
En jij blijft hier maar achter: eeuwig jong
Eeuwig onbesuisd, en eeuwig dom

Wordt vervolgd. 

Archief 2024