Week 9 - 99-100. Hugo Claus [2/4]: Een vrouw [3-4]

Een vrouw
3

Het moordenaarszaad schiet woedende wortels.
Hoe zal ik, herderin, in u ontvlammen?
Netel in het gras?

Een hese vrouw welt uit uw keel
En dooft de morgen in zijn hinderlagen.
Uw huid,

Dat wild
En waaiend riet waarin ik vlammen rijd,
Verbrandt verrast.

1955


Vervolg van gisteren.

De cyclus Een vrouw is een van de meest overrompelende beschrijvingen van de seksualiteit in onze literatuur. In een overvloed van vegetale en animale beelden wordt een blindagressieve paringsdrift opgeroepen. Van geestelijke liefde is hier nergens sprake, wel van een lichamelijke passie die haar slachtoffers tot bijna anonieme tegenspelers maakt... 






[Paul Claes in het nawoord van De Oostakkerse gedichten (1986).]


Een vrouw
4

Schubben, veren steken en mijn huid springt 
En legt haar wormen bloot
Als uw adem de mijne ontmoet
En schaduwspelen vormt

Als ik u raak
Wordt de vuursteen van mijn stenen zaad
Een koudvuur
Een kwaad getij.

Zoals het zwijgend dier
Zwel ik als ik in u treed.
Wij zijn gemengd en
Vervuld door de meest vervreemdende taal,

Door de geheime verbranding,
De verblinde wandeling,
De wreedheid van berookte handen,
Door de tanden van de liefde.

Wordt vervolgd.