Week 0 - 6. Robert Long [5/8]: Aan het eind van de liefde

Vervolg van gisteren.


Beluister hier.

Het regent nog steeds, de straten zijn nat 
‘t Is nacht en ik loop door een doodstille stad 
die voor ons op dit uur geen geheimen meer had
al die jaren 
Dit huis, dit portiek, hier stond ik met jou
verliefd en versmolten, geen last van de kou 
God, wat hield van jou en we kwamen niet gauw
tot bedaren 
En we waren, zo had ik dat altijd gevoeld 
echt gemaakt voor mekaar, zo had God het bedoeld 
Dat was iets wat zo voorbestemd was 
en veel later ontdekten we pas:

Aan het eind van de liefde, dan vind je een vreemde
een vreemde mevrouw of een vreemde meneer 
En je zoekt naar een reden, je herleest ieder briefje 
maar iets is er weg en dat vind je niet meer 

Je lichtblauwe das hangt nog steeds in de gang 
die kriebelde altijd zo tegen mijn wang 
Je droeg dat ding bijna altijd, al zolang
ik je kende 
‘t Is gek wat je zoal bedenkt allemaal 
alleen door het zien van zo'n lullige sjaal
Hoe vreemd alles ophield, we hadden totaal
geen ellende… 
Maar ik zag het al aan je voordat je iets zei. 
Jet sprookje ie over, de droom is voorbij. 
We hebben nog even gepraat 
zoals dat bij volwassenen gaat. 

Aan het eind van de liefde, dan vind je een vreemde
een vreemde mevrouw of een vreemde meneer 
En je zoekt naar een reden, je herleest ieder briefje 
maar iets is er weg en dat vind je niet meer 

1986