Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 47 - 156. Bart Moeyaert: Ongewist

woensdag 22 november 2023

Je bouwt een hok voor afval en ballast.
De kieren smeer je dicht met pek,
je wilt geen licht daarbinnen.
Tijdens het werk slaak je geen zucht.
In een vergeetput is geen adem.
Je weet dat het maar weinig helpt:
ook waardeloze lading leeft nog jaren.
Soms duurt vergeten eeuwen,
al staat het hok in diepe schaduw.
Al timmer je een kist, bij voorkeur
van schraal hout en oude lucht.
Je kunt het nutteloos gewicht begraven,
maar uitgewist wordt niets.
De kuil gaat dicht, het hok vermolmt,
dan komt het mos, woekert het gras.
Totdat jij doogaat blijft wat was.

2019


Vervolg van gisteren.
 

Archief 2023