Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van
2024-1 (A-F), 2024-2 (G-K), 2024-3 (L-R) en 2024-4 (S-Z)
2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z) 
2022-1 (A t/m K) en 2022-2 (L t/m Z)
2021-1 (A t/m K) en 2021-2 (L t/m Z)
2020-1 (A t/m K) en 2020-2 (L t/m Z)
2019, 20182017 en 2016.

Week 49 - 169. Koen Stassijns: Het dode kind

dinsdag 05 december 2023

Ik hield een dood kind in mijn armen en wist niet
waar het vandaan was gekomen, uit welke kamer
van mijn hart. Ik zag dat ik niet droomde, het lag
daar stil, verstard, ik stutte zijn hoofd met een hand
en voelde een lijfje dat in zichzelf verzonk.

Ik wiegde het, als om iets goed te maken, zong
een liedje waarop het gaandeweg in zou slapen. 
Ik zong van lammetjes en hun wollige schapen
die, eens geschoren, wolken werden die de sprong
naar de hemel en de eeuwigheid zouden wagen.

Maar het kind verdween niet uit mijn schoot, het bleef
hier liggen, met zijn verglaasde ogen halfopen.
En hoezeer ik het wou overdragen aan de tijd,
het haakte zich vast. Toen keek ik het aan en trok
bleek weg. Het leek als twee druppels water op mij.

2023

Vervolg van gisteren.

Het slotgedicht van de bundel. De dood is het einde, maar ook een nieuw begin…

Archief 2023