dinsdag 16 mei 2023
Dit is geen goede poëzie, maar het is het beste wat ik kan schrijven.
Misschien is het jullie opgevallen dat de zinnen kort zijn en de structuur
gefragmenteerd. Dat komt doordat ik alleen op vrije momenten schrijf.
En met vrije momenten bedoel ik de schaarse minuten en uren die ik op
het toilet en in bad doorbreng, of als ik eet, loop en slaap. Kan iemand
die slaapt eigenlijk wel schrijven? Ja, betere gedichten dan deze, en
daarna voert hij ze aan de kraaien.
Jullie kunnen het vrijetijdsgedichten noemen, dat zou een terechte
benaming zijn. Jullie zullen ze op vrije momenten lezen, waarvan ik
eigenlijk met heel mijn hart hoop dat jullie daarin iets beters te doen
hebben, zoals praten met je dierbaren en spelen met je kinderen, want
bij God, bij jullie God, hoe kun je verdragen dat er in je huis een man op
het toilet zit te lezen?
2023
Dit is wél goede poëzie, geschreven door Lamia Makaddam (1971), Tunesisch-Nederlandse dichter en vertaler (van onder anderen Connie Palmen en Hagar Peeters). Zij studeerde in eigen land Arabische taal- en letterkunde en migreerde daarna naar Nederland.
Vrijetijdsgedichten is haar tweede bundel en daaruit is dit gedicht afkomstig. Over haar debuut, Je zult me vinden in elk woord dat ik schreef, schrijf ik al eerder – lees hier.
Die eerste bundel is vertaald door Abdelkader Benali. Nu heeft zij een beroep gedaan op Djûke Poppinga (1956), gerenommeerd vertaler uit het Arabisch. Ik vind het een mooie bundel.
