Week 15 - 105. Luuk Gruwez: Gesticht

Niet langer voor haar tranen, maar voor snot
en kwijl stop ik haar kleenexen toe alsof
haar hersens haar alvast via de nooduitgang
ontruimen. Wie hangt haar scheve, ooit geërfde

koekoeksklok weer recht? En wie haar kop die,
al even scheef, nog naar een puddinkje knikt? Er is
van hogerhand iemand gelast de tallozen te halen,
die net als zij in staat zijn al hun kinderjaren

te onthouden, maar niet de naam van de vorige dag.
Zo poogt zij, vol gaten, blind voor wat van haar nog rest,
slechts haar begin te bewaren, niet mij, dat rare kind
dat haar wel dichten wil, maar niet meer dichten kan.

2023


Uit diezelfde bundel. Prachtig gedicht over een dementerende moeder.
In de vijfde regel had net zo goed hoofd kunnen staan, maar er staat kop. Veelzeggende uitdrukking van haar staat van zijn, net zoals de titel van het gedicht natuurlijk.