Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 15 - 104. Luuk Gruwez: Over het ontbreken van...

vrijdag 14 april 2023

Over het ontbreken van een voet

Soms raken mensen dingen kwijt, onwetend waar die ooit
zijn neergelegd. Een ring, een mes, de schroefdop van een whiskyfles
waarzonder men, von Kopf bis Fuss, bestaat uit alles wat verloren is.
Maar wat gezegd over een voet die stante pede afgebroken moet
of over het fantoom dat blijgezind niets liever wil dan commanderen:
Ziehier de plek! Meteen de zaag erin!

En wat wanneer wat ons ontbreekt nu net het onvergetelijke blijkt
en al het andere geapprecieerde vlees per slot verwaarloosbaar?
Vooruit en kop op, beste Jan, een uur of twee en je zult zien:
die slappe schijtlaars slaat vanzelf wel voor je op de loop,
al kan hij eigenlijk toch nergens heen. Akooord, ik monter je alleen
maar op. Wij, schuchtere godvruchtigen, hebben indertijd geleerd
dat het woord vlees geworden is, onder ons heeft gewoond.
Laat ons het vlees nu ook believen woord te worden.

Het heeft misschien wel iets om met een minimum aan voeten door
het leven te gaan. Soms raakt een viervoeter al in zijn eigen stap verstrikt.
Om nog te zwijgen van de duizendpoot die ondanks zijn veelpotigheid
over niet één betrouwbare poot beschikt. O, flauwe fratsen
van de troost. Hoe zal ik je fantoompijnen bestrijden? Bewerend
dat al wat je mist nooit heeft bestaan? Och, nee! Of toch?
Alleen nog dit: dat ik zo hoop, zo hoop dat je, getraind in het ontbreken 
volledig klaar bent voor een vederlichte, voetloze oneindigheid. 


2023


Nieuwe bundel van Luuk Gruwez, die dit gedicht opdraagt aan auteur-journalist Jan Haerynck. Reden: Luttele uren voor zijn amputatie. Zojuist lees is dat Haerynck, pas 58 jaar oud, vandaag is overleden.



 

Archief 2023