Week 14 - 98. Rutger Kopland: Schapen

Zo ging het altijd. 's Avonds kwamen ze 
aan het water, stonden ze daar langzaam 
te kijken naar de overkant van de rivier. 

Allemaal waren ze anders en toch, allemaal 
aan elkaar volkomen gelijk, en ik, ik was 
een van hen, maar we wisten beiden niet wie. 

Dan werd de rivier uiteindelijk zo glad 
en zo zwart, dat het was alsof niet alleen 
het water, maar ook de tijd zelf ophield. 

Ze dronken er van, tot ze verdronken in 
hun eigen silhouetten, in het zwarte van dat 
water, het zwart van de nacht in de diepte. 

En in de morgen stroomde dan weer heel licht 
en luchtig de rivier door de vallei, terwijl 
zij daar weer eenzelvig grazend de verte inliepen. 

Allemaal dezelfde, en tegelijkertijd allemaal anders, 
en wie het was die het was, wij beiden wisten 
het niet, zo was het altijd, tot ook dat ophield.

1999


Vervolg van gisteren.