Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 10 - 69. Siel Verhanneman: Griekse god

vrijdag 10 maart 2023

Ik probeer het best, er niet over te schrijven.
Mensen vinden de dood te zwaar, te veel.
Ik zie mezelf als veel achergebleven hoofden mak knikken,
wanneer iemand me vraagt 'of de scherpe kantjes er al af zijn?'

Ik probeer het best maar legt iemand dan mijn pen weg
als ik die zelf niet meer mag dragen
het is de laatste keer, beloofd
dat zei ik gisteren ook al.

Ik zie hen natuurlijk overal, de vaders en dochters.
Hoe het voor hem voelde, dat ik de zijne was om in leven te houden
kan ik me niet voorstellen.
Zelf volg ik nauwgezet alles wat de dochters doen
misschien houden zij de vaders in leven
en welke stappen ben ik achteloos vergeten dan.

Mocht hij er nu nog zijn dan zou hij alles beter maken,
obstakels wegblazen met een zucht die er in versteende krullen uit komt.
Als een Grieke God mijn tranen tussen zijn schouders begraven,
is dat niet wat de vaders doen? Ervoor zorgen dat alles zweeft
dat niks nog weegt
enkel ik op hem
is dat niet wat de dochters doen?

2022


Vervolg van gisteren.

Haar vader is overleden, de jongen die elke nacht naast me slaapt troost, maar het leed is nog niet geleden. 

 

Archief 2023