Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 10 - 67. Siel Verhanneman: Open deur

woensdag 08 maart 2023

Een mortuarium, ik wacht op de gang en kijk.
Breder dan een kier kan het niet geweest zijn:
twee witte, grote kaarsen op hun gouden voetstuk geprikt 
met daartussen op tafel, een voor eeuwig rustend lijf. 

Wat er kon gebeuren had ik die kamer wel betreed: 
          – Een kreet, door merg en been.
          – Ik buig voorover, als een groet.
          – Mijn hand op die van hem (mag dat nog?) 

Drie op zich plausibele reacties 
maar van waar ik sta
lijkt hij te krimpen,
te verdrinken
in zijn eigen verpakking. 

Ik denk aan hoe zijn ogen drijven in de kassen,
hoe hij te klein wordt, godverdomme zo klein 
hoe hij langzaamaan niets. 

Wat er in de kier gebeurt: 
ik vlucht. 

2022





Wordt vervolgd.

Archief 2023