Week 8 - 56. Jan Eijkelboom: Tuin Dordrechts Museum

Als ik gestorven ben
zal in de tuin van dit museum
boven het waarig bladerengedruis
een merel net zo helder zingen
op net zo'n late voorjaarsdag.

En ik, ik zal er niet meer zijn
om door dit zingen te vergeten
dat ik moet sterven mettertijd.

Maar aan de andre kant zal ik 
- je weet maar nooit -
veel langer leven dan die vogel.
En als ik toch onder de zoden lig
dan zal mijn zoon nog eens
een merel net zo horen klinken
op net zo'n late voorjaarsdag.
En hij zal weten wie ik was
en ach, een vogel weet van niets.

Maar aan de andre kant alweer:
als merels aan hun vaders konden denken,
wellicht dat ze dan krasten als een raaf.

1979



We waren vanmiddag in het prachtige Dordrechts Museum voor de overzichtstentoonstellingen van Rein Dool en Jan Veth. 

Ik was geroerd door het weerzien van de portrettekening die Rein Dool maakte van Ed Leeflang en natuurlijk door het prachtige gedicht, op de buitenmuur, van Jan Eijkelboom, uit zijn debuutbundel Wat blijft komt nooit terug, uit 1979, toen ook Ed Leeflang als dichter debuteerde. 1979…Wat nooit terugkomt, blijft.