zaterdag 04 februari 2023
Dit is het land, waar grote mensen wonen.
Je hoeft er nog niet in: het is er boos.
Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen,
en altijd is er weer wat anders loos.
En in dit land zijn alle avonturen
hetzelfde, van een man en van een vrouw.
En achter elke muur zijn an’dre muren
en nooit een eenhoorn of een bietebauw.
En alle dingen hebben hier twee kanten
en alle teddyberen zijn hier dood.
En boze stukken staan in boze kranten
en dat doen boze mannen voor hun brood.
Een bos is hier alleen maar een boel bomen
en de soldaten zijn niet meer van tin.
Dit is het land waar grote mensen wonen …
Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.
1950
Gisteravond brachten we de tweede van onze drie hommages aan grote namen uit het Nederlandse cabaret. De eerste keer stond Brigitte Kaandorp centraal, nu het leven en werk van Annie M.G. Schmidt (1911-1995). Ik vertelde en oud-Koningstheateracademie-studenten Ramon Chatrer en Bas van de Ven zongen acht van haar liederen.
Ramon Chatrer en Bas van de Ven
Die acht liederen selecteerden ze zelf, waaronder Doosje (uit het radiofeuilleton Pension Hommeles, 1957), Elektrieke deken (uit de tv-serie Ja Zuster Nee Zuster, 1967), De laatste dans (uit de musical Foxtrot, 1977) en dit gedicht uit haar poëziedebuut En wat dan nog? (1950).
Belangrijkste constateringen deze vrijdag: Die composities van Harry Bannink zijn nog veel ingenieuzer dan ik verwachtte (Ramon), Tijdens het kiezen van het repertoire dacht ik om de haverklap: wel ja, is dát lied nou óók al van haar! (Bas) en Wat bijzonder om aan honderd bezoekers te vertellen over werk waaraan zijzelf ook zoveel warme herinneringen hebben: de kinderboeken die ze (voor)lazen, de tv-series die ze zagen en vooral de musicals die zij bezochten en die vijftig jaar na dato nog op het netvlies staan (Frank).
