Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 51 - 196. Marieke Lucas Rijneveld: Roofkerst

zaterdag 24 december 2022

O lief alleendier, daar zit je dan,
in een huis dat zich donker houdt,
op de achtergrond wat gemis, wat oorlog,
terwijl je twee truien over elkaar heen draagt,
niet alleen om zuiniger, maar ook voor alsof,
alsof er een geliefde zich tegen je aan drukt,
die je geen goud, mirre of wierook belooft,
maar gewoon iemand die de kou verdrijft,
en je hebt geen zin in Home Alone, in kalkoen,
alles smaakt naar een-beetje-beter-je-best-doen,
terwijl je verlangt naar het uitsnuiten,
van zowel de adventskaars als dit gezelligheidsliedje,
naar een dag zoals alle andere dagen,
in een huis zoals alle andere huizen,
op de achtergrond wat verdriet, wat klimaat.
O lief alleendier, daar zit je dan,
op de bank die je onwennig draagt,
waar je alleen vertoeft als je bezoek krijgt,
en nu wacht je, je wacht het wachten uit,
te midden van al het feestgeweld,
natuurlijk houd je van Christus,
natuurlijk houd je van musketkransjes,
dus je probeert het, je maakt je borst bol
en zegt tegen jezelf: peertjes uit de
lampen verholen, kerstfeest gestolen.
Het helpt even, soms is er maar één lichtje
nodig om het donker, om te vermijden
dat je geen hand voor ogen. En je weet:
ergens wordt een kindje geboren,
ergens gaat iemand vroeg naar bed,
ergens is iemand nog aan het werk,
ergens zit iemand op de bank,
we kunnen eenzamen zijn met roedelverlangen,
die uitkijken naar de ster in het Oosten,
naar de dag van morgen, als alles weer gewoon,
op de achtergrond wat heimwee, wat zorgen.

2022


Trouw vroeg vijf mensen om een kerstboodschap te schrijven (Paul Haenens alter ego Dominee Gremdaat en Libris Literatuurprijs-winnaar Mariken Heitman), te verstrippen (Pieter Geenen met natuurlijk Anton Dingeman), te fotograferen (Fotograaf des Vaderlands Marwan Magroun) en te dichten. Voor die laatste bijdrage vraag je natuurlijk Marieke Lucas Rijneveld.





Hij schreef bovenstaand gedicht, vandaag te lezen in
Tijdgeest-de zaterdagse Trouw-bijlage.

Archief 2022