Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 50 - 185. Kees Stip: De axolotl

dinsdag 13 december 2022

Dat een sonnet waarin mijn axolotl [*]
het rijmwoord aanreikt vroeg of laat een feit
zou worden volgt uit mijn genegenheid
zo vast als uit de roos de rozebotl.

Driemaal op otl rijmen lijkt bespotl-
ijk. Dat ik afbreek en de e vermijd,
wie doet me wat. Maar moeilijk blijft altijd
het vinden van een sluitwoord op een slot-l.

Dat waren de kwatrijnen. De terzinen
zijn strofen die een ander rijm verdienen,
op eik of beuk of berk of op plataan.
Mijn axolotl kijkt mij dankbaar aan
en denkt: ‘Nu maak ik zelf’ (het is besmetl-
ijk) ‘ook iets op de Popocatepetl [**]

2022


De betekenissen geeft Stip er niet bij, dus dat doe ik dan maar:
[*] salamandersoort;
[*] actieve vulkaan in Mexico.


Na Trijntje Fop sla ik enkele afdelingen over: De ballade van Dieuwertje Diekema en variaties op het werk van Achterberg, Gorter, Nijhoff, Vondel en zelfs Homerus. 

De samenstellers: Het vele dat we naast het bovenbeschreven dichtwerk nog de moeite waard vonden, brachten we onder in de hoofdstukken Sonnetten, korte verzen en Langere verzen en liedjes
Uit de laatste afdeling komt Marche militaire. Uit de eerste, Sonnetten, de twee gedichten van vandaag.

De dood en de tuinman

‘Ja,’ zei de dood, ‘ik heb het ook gelezen:
P.N. van Eyck, De tuinman en de dood [***].
De tuinman die zijn noodlot niet ontvlood
doordat hij vluchtte waar ik ook moest wezen.

Toen kon je nog voor iemand in zijn nood
de vrees voor de verdoemenis ontvlezen
en zo hem van zijn zenuwen genezen.
Maar tegenwoordig werk ik in het groot.

Bij stoeten haal ik blozend haast van schaamte
mensen en kinderen zo ondervoed
dat ik gewoonweg twee keer kijken moet.

Zo mager zie je zelden een geraamte.
Ze voelen al geen angst meer en geen pijn.
Ha, denken ze, daar heb je dikke Hein.’

[***] Te lezen in deze bijdrage.

Archief 2022