Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 41 - 150. Ester Naomi Perquin: Tellen

dinsdag 11 oktober 2022

D. kijkt graag vogels, ik mag mee. Kijk, zeg ik,
een bonte ekster. Nou, zegt D.,
dat is een Vlaamse gaai.

En daar, bij de waterkant, zit een jonge
wintertaling. Nou nee, zegt D.
Dat is een smient.

Verrijkend is het, vogelkijken. We zijn pas 
net begonnen en we hebben er
al vier gezien.

2022


Vervolg van gisteren.

Drie gedichten uit de tweede afdeling, getiteld Praat niet als het om vertragen gaat. Komisch spel met de logica hierboven; komisch spel met de ernst tussen hemel en aarde hieronder. En morgen een ongevraaagd advies - het titelgedicht van de bundel.


Verwijt


Dat je dood bent wil ik wel geloven, maar geen
verjaardagskaart of telefoontje als ik ben verhuisd
- geen poging tot contact - vind ik
getuigen van slecht ouderschap.

Anderen worden bedolven onder signalen,
kleine gebaren van boven, zien een vlinder in de tuin,
precies die ene regenjas, een kers te vroeg in bloei,
de naam van een schip dat traag
voorbij komt varen,

geloven dat het tekens zijn geweest, tekens die ze sparen,
ruilen en bespreken op feestjes, wisselen blikken
van 'ja, zo gaat dat, er is meer tussen hemel
en aarde, meer dan wij weten'.

Terwijl jij zelfs bent vergeten één keer als vogel
terug te keren op een troosteloze dag om zo,
vanuit een boom die ik passeerde, te fluiten
dat ik wist dat jij het was.
 

Archief 2022