zaterdag 01 oktober 2022
Weer een mooie zomerse dag, een echte stranddag —
die de aanhoudende droogte in stand houdt,
onder het homerisch gelach van de oerharmonie,
we schrijven 2022, een dorp in het Groningse:
in een tentenkamp zonder tenten
delen de eerste Artsen zonder Grenzen
eten uit. Wat? Niemand had gedacht
dat zelfs de Nederlandse grens
die artsen niet zou tegenhouden.
Van Eemshaven tot Vaals tot Cadzand-Bad:
meer dan duizend kilometer verontwaardiging.
Even verderop sterft een baby. Geschokte reacties.
Niemand had gedacht dat een baby kon sterven!
Maar op de een of andere manier heb ik al tijden
het gevoel dat het hier op uit zou lopen.
De laatste ademteugen van een patiënt
met gezwollen gele keelamandelen. Het stinkt hier
in deze ruimte waarin niemand nog handelt.
Mensenrechten zijn een ruim begrip.
Vluchten moet je in z’n context zien.
Bekijk het eens van de andere kant!
Van de andere kant vallen er doden
als je het van de andere kant bekijkt.
Nee, terwijl.
Dan schakelen we nu over naar Sophie Hermans
met een pleidooi voor échte vluchtelingen –
die uit Oekraïne.
Dan geven we nu de microfoon aan De Gemeenten
met een pleidooi voor de verzachtende omstandigheden.
De verzachtende omstandigheid is dat het voor hen
heel erg ingewikkeld ligt.
Heel misschien, op de lange termijn…
Ondertussen blijft gelden:
no verblijfsvergunning, no food.
Dan nu het woord aan de vluchtelingen zelf.
Helaas, de tijd zit erop.
Wie weet, in een volgende uitzending.
Rest ons alleen nog het weerbericht.
Het wordt weer een mooie zomerse dag,
een echte stranddag.
2022
Dichter des Vaderlands, Lieke Marsman, en haar opvolger in 2023 – nou ja, als ik het voor het zeggen zou hebben – Marieke Lucas Rijneveld, schreven voor respectievelijk NRC (27 augustus) en de Volkskrant (3 september) een gedicht naar aanleiding van de schrijnende situatie in Ter Apel, die nog steeds voortduurt.
Zie ook hier.
