zondag 11 september 2022
Een mooie vrouw, ik ken haar net, ze weet nog niet
dat jij bestaat, vertelt hoe ze na zestien weken
een kind dat niet kon leven baarde, ze gaven het
de naam van een ster, de dokter had geglimlacht
en gezegd: de volgende keer lukt het vast
in Japan hebben ze babyboeddha’s met een slab
voor mensen die rouwen om te vroeg uit de buik
gevallen kinderen, hier krijg je aanmeldformulieren
voor een praatgroep, ik vaag me af wie ik verliezen zou
als ik jou nu kwijtraakte, degene die je nu al bent of wie ik
denk dat je straks zult zijn, voor de zekerheid zet ik twee witte
kaarsen bij het raam want wit draagt alle kleuren licht in zich
2022
Vervolg van gisteren.
Gedurende haar zwangerschap bleef Gerda Blees schrijven: iedere week een gedicht. Het resultaat is het even komische als kwetsbare en even lichtvoetige als liefdevolle Week. Niet eerder werd het begin van een mensenleven zo gedocumenteerd. Dat staat er op het achterplat en daar is geen woord van overdreven.
De erwt – deze week ben je een erwt, zeggen ze op internet, zo begint Week 7– is inmiddels paprikaformaat (zie hieronder). De dichter was van plan een tijd lang in mijn eentje | in Maastricht te blijven, hier zou ik me dan volledig | kunnen concentreren en allemaal briljante dingen schrijven (Week 14). Maar toen kwam je vader en daarna jij, je vader woont | in Noord-Holland (Week 14). Het kind op komst – met piemeltje tussen je benen (Week 19) – brengt hen ook letterlijk samen.
18
We rijden, kind, jouw vader slapend achterin
met zijn hoofd en schouders dozen en planten
op hun plek houdend, ik naast mijn eigen vader
jouw opa, dat ik hem papa noem zal jou eerst
in de war maken maar later zul je het begrijpen
de familie schijnt te willen weten of je gepland
bent, alsof zoiets groots als jij, paprikaformaat
en groeiende, een puntje op een actielijst zou zijn
al had ik heus wel ideale leeftijden en toekomsten
in mijn agenda staan, jaarinkomens, hypotheken
en we weten dus nog niet precies waar we gaan wonen
maar wel dat het bij jou is, een dak zal over onze hoofden
groeien, muren en ramen vouwen zich om ons heen, terwijl
jij je in mij uitvouwt, kamers zullen de vorm aannemen
van jouw huis en wij van de mensen die het bouwden.
Wordt vervolgd.
