Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 36 - 114. Jurrian van Dongen: Wie ik voor jou was

maandag 05 september 2022

[Beluister hier.]


Toch bloemen kopen
Koffie weer proeven
De krant kunnen lezen
Weer zien wat er staat

Een merel herkennen
Een warme kruik, een trui
Maak je geen zorgen, schat
Het gaat

Wij vonden anderen naïef
Die na een lange gulle zomer
Tussen de lege flessen schrokken
Als de ganzen weer vertrokken
En mooi was onze zomer, lief
Dus sinds die ophield, oefen ik
Trouw dankbaarheid
En zoek
Want ik ben even kwijt
Wie ik vóór jou was
Wie ik voor jou was

Fatsoenlijk eten
De tafel dekken
Niet steeds bord op schoot
Hoe deed ik dat voor jou?

Minder vroeg wakker
Met niet eerst iets onbestemds en dan
O ja, hij is dood
Hoe sliep ik voor jou?

Wij vonden anderen naïef
Die ruziënd naar bed toe gingen
Zelfs de koudste oorlogsdag
Smoorden we met de slappe lach
Alle uren samen, lief
Waren rijk en vol genoeg
Voor duizend jaar
Dus waarom 
Zoek ik al maanden naar
Wie ik vóór jou was
Wie ik voor jou was

Voor het verheugen
Voor de schemer in Toscane
Voor de autoritten door de nacht
Voor je gegrinnik om een boek
Geneurie in een andere kamer
Voor de stapeltjes, de briefjes
Je overhemd over een stoel

Ik vond een foto van mezelf
Vlak voor ik jou ga tegenkomen
M’n blik argeloos, vol dromen
Ik heb niets met haar gemeen
Behalve dan dat zij en ik
Niet weten wat ons staat te wachten
En één dappere gedachte:
Ik red me wel
Alleen

Toch bloemen kopen
Koffie weer proeven
Minder vrienden hoeven vragen:
Blijf nog even

Toch maar een kerstboom
Bollen planten in de tuin
Klaar met overleven, schat 
Nu weer leven

Noem me vreselijk naïef
Maar op dag dat ik begreep
Wat vanzelfsprekend echt betekent
Was het niet meer vanzelfsprekend
Elke kamer zwijgt nu, lief
Als ik naga
Wie ik voor jou was

Laatst weer de slappe lach
Da’s positief
Er zijn anderen en ik ben
Er weer voor anderen
Dat is fijn

Maar wie ik ook word
Nooit kan ik meer voor iemand zijn
Wie ik voor jou was 

2021


Vervolg van gisteren.

Met dit lied – geschreven op het lijf van Simone Kleinsma – eindigt Gewoon opnieuw en eindigt ook mijn reeks bijdragen aan deze liedtekstenbundel. 
Jurrian van Dongen was docent aan ‘mijn’ Koningstheateracademie en aan de Kleinkunstacademie. Hij gaf schrijfles aan een complete generatie nieuwe makers, onder wie ‘mijn’ student Jan Beuving, die jarenlang bij de auteur op deze bloemlezing aandrong en die mocht inleiden. 
Na Boerstoel en Wilmink is er Van Dongen; na Van Dongen is er Jan Beuving, want hij is de volgende grote liedauteur die is opgestaan! Ook hij won aan het begin van zijn carrière, in 2012, de Annie M.G. Schmidt-prijs en is winnaar van de Willem Wilmink-prijs (2016). En ook hij krijgt schrijfopdrachten van Karin Bloemen, Angela Groothuizen en vele anderen. Ja, dus Gewoon opnieuw!

Archief 2022