Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 35 - 110. Jurrian van Dongen: Meisje in Srebrenica

donderdag 01 september 2022

[Kijk en beluister hier.]


Ik was een kind

Toen het allemaal gebeurde
De onrust bij ons thuis en in de klas
Een burgeroorlog die ons land verscheurde
Omdat enkel telde wat je afkomst was
Dat je vriend ineens verandert in je vijand
Als zijn familie jou maar minderwaardig vindt
Dat begreep ik niet, maar dat lag vast aan mij want
Ik was nog maar een kind

Ik was pas tien
Het werd druk in onze straten
Wie bang was die zocht hier een toevluchtsoord
Onze stad werd lang beschermd toen, door soldaten
Uit dat land waar ik nog nooit van had gehoord
Maar er was te weinig water, haast geen eten
En je voelde steeds die dreiging bovendien
Het was uitzichtloos, maar hoe kon ik dat weten?
Ik was nog maar tien

Toch scheen soms de zon
Als we buiten durfden spelen
En militairen kwamen
Chocolaatjes met ons delen
Dat voelde stiekem feestelijk en fijn
Zo vreemd dat een soldaat
Die je niet eens verstaat
Je vriend kan zijn
Niet over nagedacht
Ik was nog zo klein

Ik was pas twaalf
En werd, als alle kinderen, samen
Met de vrouwen huilend in een bus gepropt
Toen Serviërs de stad toch overnamen
Met een vechtlust die geen vredesleger stopt
Eén ding zal ik m'n leven niet vergeten:
Dat ik in een andere bus mijn vader zag
Je kan bang zijn, maar zó bang...
Dat wil je niet weten

Ik was een kind
Maar dat was over
Na die dag

2012


Vervolg van gisteren.
Wordt vervolgd.

Archief 2022