Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 33 - 97. Joni Mitchell: Van weerskanten

zondag 14 augustus 2022

Engelenhaar breed uitgestreken
Drijvende ijsluchtkastelen
Ravijnen en bergen van veren
Zo keek ik tegen wolken aan

Nu houden ze de zon maar tegen
En zorgen voor sneeuw en regen
Als het niet aan wolken had gelegen
Zou ik zoveel meer hebben gedaan

Ik heb ze van weerskanten bekeken
Boven- en onderkant vergeleken
Het zijn illusies die mijn hoofd bevolken
Eigenlijk weet ik niets van wolken

Zwoele zomernachten, een reuzenrad
Het duizelige dansgevoel, je had
Het idee dat het leven een sprookje was
Zo keek ik tegen de liefde aan

Nu is het een ander verhaal
Als je weggaat lachen ze allemaal
Maar je laat ze niet merken dat je baalt
Je probeert ze te weerstaan

Ik heb de liefde van weerskanten bekeken
Het geven en het nemen vergeleken
Wat ik me herinner zijn illusies
Ik weet niet wat de liefde is

Angst en verlangen, een gevoel van trots
‘Ik hou van je’ durven zeggen, hardop
Dromen en patronen, een circusvolk
Zo keek ik tegen het leven aan

Maar nu doen oude vrienden anders
Ze zeggen dat ik ben veranderd
Je wint wat en je raakt wat kwijt
In het dagelijks bestaan

Ik heb het leven van weerskanten bekeken
Ik heb winst en verlies met elkaar vergeleken
Hersenschimmen zijn me bijgebleven
Ik begrijp niets van het leven

2004


Prachtige editie, deze zondagavond, van VPRO’s Zomergasten. Vijf weken geleden verloor dichter Lieke Marsman haar schouder en rechterarm (lees hier), maar ondanks die lichamelijk en geestelijk zo aangrijpende operatie zat zij er om (ik citeer uit het format) haar favoriete kijkavond samen te stellen en de fragmenten van haar keuze toe te lichten in een goed gesprek. 

Ze begon met Gerrit Kouwenaars Totaal witte kamer en eindigde met De zachte krachten… van Henriette Roland Holst. Ik was erdoor geroerd. Ook door de beelden van het optreden van singer-songwriter Joni Mitchell op het Newport Folk Festival, nog niet eens een maand geleden. In 2015 kreeg zij, toen al 71 jaar, een hersenaneurysma, waarna haar gezondheid lang zorgwekkend was en zij opnieuw moest leren praten en zingen. (Zie het optreden hier.)







Bovenstaande vertaling van Both Sides Now is van Huib Fens en afkomstig uit de stroeve, onmogelijk zingbare (want losgemaakt van het metrum) en daardoor nogal overbodige liedtekstenbundel Onstuimig indigo (2004). Van weerskanten – een van ruim vijftig vertalingen uit Mitchells oeuvre – is illustratief.

Kijk hier Zomergasten terug. Dat kan nog tot 4 september.

Archief 2022