dinsdag 09 augustus 2022
Alara Adilow
Je ex joeg ons ’t huis uit. We kropen door een knoop, strevend naar een thuis
vier voeten op een asfaltweg, over het water naar Engeland.
De wolken leken van karton.
Ik zag je zitten op een stoep,
je hield middennacht vast, een zwartblauw kalf likte je wangen.
Een glimlach tussen je vingers.
Het licht veranderde in een duizendpoot en at de glimlach weg.
Je schitterde als een gewonde paradijsvogel.
De stoplichten waren kapot. Je hart dreef als een wond in de wijnfles.
We groeiden op in jouw jeugd:
een onhandige gazelle, gevangen tussen geschiedenis en lichaam.
We lagen loom als panters op het matras, omringd door bleke muren
wietrook krulde om ons heen.
‘Je bent de enige, mijn koning, mijn wereld’ – en jij de mijne.
Soms mompelde je in jezelf over jouw moeder
tante, zus, broers, vader, oom, verkoolde huwelijk, land
met vlaktes van suikerig zand als tong
een rusteloze zon als nier.
Stemmen van een achtergelaten familie, leven in jouw oorschelpen.
Bij Koranleer spijbelde je, mijn groei in je buik verborg je.
Je bent een tjiftjaf, zette mij als een rots op je schouders
en klom op de rug van de stier.
Toen ik volwassen was en je bezocht
vermomde ik me voor jou.
Een vorm waarin ik dacht te passen.
Je hield van mij als zoon en ik wilde een echte zoon zijn.
Ik begon hormonen te nemen, verborg mijn borstgroei.
De wachttijd bij VUMC is bijna drie jaar.
Vriendinnen van mij hebben zelfmoord gepleegd gedurende die wachttijd.
Ik was op het feestje cross-dressed GHB in mijn geest
Viva la sissy trapp.
In jouw nieuwe huis mijmerden gehoorzame engelen over Gods aangezicht.
Je zei dat je djinns hoorde in de kas in de tuin
als je er munt ging plukken voor de thee.
Toen ik je de laatste keer belde: een kort gesprek
we waren niet dezelfde diersoort meer.
Als ik besloot mijn metamorfose door te zetten –
ik ben een vrouw, net als jij. De verbinding brak als een been.
Accepteer me als je dochter alsjeblieft
Ik heb de zon mijn naam horen mompelen.
met een bliksemschicht in mijn buik ga ik naar de feesten toe.
Ik ben niet bang om er niet bij te horen.
Ik draag de oorbellen die ik van je heb gestolen.
2022
Vervolg van gisteren.
