Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 29 - 78. Esther Jansma: De laatste keer...

maandag 18 juli 2022

Vervolg van gisteren.


De laatste keer dat ik Lilly tegen het lijf liep


Terwijl ik vele jaren later in een stationshal bezig was met de
kaartjesautomaat, cirkelde mijn tweejarige peuter op molli-
ge beentjes om me heen en graaide blij naar alles wat kleur
had. Uit het niets verscheen een grote hand die hem ruw
omverduwde, waarna de dader onverschillig over hem heen
stapte. Ik bukte me om hem op te tillen, zijn armpjes warm
om mijn hals, en keek omhoog.
   Een in zwart fluweel geklede verschijning met een rode
baret, de mond vertrokken van ergernis, stond op het punt
om door te lopen. Wat een vreemde dame, ze had zomaar
een kind omgegooid. Voelde ze daar dan niets bij?
   Mijn maag trok zich samen: het was de brulkapitein.
   Ik probeerde iets te zeggen, maar zodra Lilly haar vroege-
re matroosje herkende, toeterde ze met die dorre stem van
haar, die ademloze stem vol uitroeptekens, dat ze haast had,
een afspraak, belangrijke mensen, kunstzinnig. Ze draaide 
zich weg.

   Ik geef het papier terug aan de boom.
   Ik geef de steen terug aan de berg.
   Ik geef de klein terug aan de rivier.
   Ik geef de wij terug aan mijzelf.

Wijzend naar Lilly’s rug die in de menigte verdween: ‘Liefje,
dat was je oma die beelden maakt. Kom, we wuiven nog
even naar haar. Da-ag, da-ag.

2022


Wordt vervolgd.

Archief 2022