Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 28 - 75. Ester Naomi Perquin: Bijdrage

vrijdag 15 juli 2022

Geef een dichter een oorlog en hij maakt van de verduisterde stad
een diepzwarte zee. Vormt zeester uit inslag, plankton uit as.

Rust tanks uit met ogen en vinnen, bouwt een koraalrif uit stapels
verbleekte geraamtes, wiegt (omwille van alliteratie)
wankele gevels tot wuivend wier.

De mensen, happend naar adem, half verscholen,
hun ogen groot en rond -

Alleen een dichter jaagt ze moeiteloos, in één zwenkende school
naar veiliger water en zegt desgevraagd dat het inderdaad
maar een gedicht is, niets meer,

geen brood, geen zuurstoffles, geen onderwijs,
geen protest, geen dividend, geen wapenfeit,
geen duikpak, sportwedstrijd, vredesbal,

alleen maar gepraat, vaag, onder de oppervlakte,
goeddeels onverstaanbaar, een gedicht

omwille van elke vis die nog te redden valt.

2022


Zaterdag (9 juli) in de Volkskrant. Een gedicht over het nut van poëzie in tijden van oorlog. Het staat in Ongevraagd advies, de in oktober te verschijnen bundel van Ester Naomi Perquin

Archief 2022