Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 27 - 63. Emma van Hooff: Interview in...

zondag 03 juli 2022

                                                                                                                    interview in het hiernamaals

                                           dan de laatste vraag voor vanavond u daar achter in de zaal zeg het maar



ja dankuwel
aan uw witte gezicht te zien is het onnodig te vragen
of u in het bezit bent van een reflecterende houding
maar ik vraag het u toch bent u in het bezit
van een reflecterende houding en zo ja
kunt u de zin 'het is geen ramp dat ik mijn bergen leeg liet lopen'
herhalen als bewezen is dat bergen voor een dode muren zijn
en een dode pas benen krijgt wanneer die rennen kan
en rennen doet vergeten dat je dood bent
en niet meer weten dat je dood bent betekent
dat je alles kunt zijn de contouren onduidelijk
zoals uw bergtoppen die boven de grond
een uiteinde laten zien maar onder het oppervlak
weet niemand nog wat grond is of berg of grond of berg
en zo liet u een dode vrij waarvan we niet weten
wat nog mens is of wind of mens of wind
volgens de laatste camerabeelden draait iedere zandkorrel
om iedere zandkorrel en u vindt het geen ramp
dat wij als vissen door trillerige handen uit de kom zijn getild



                                                                                                 luister of het nu wel of niet mijn schuld is
                                                                                         dat onze omgeving eruitziet zoals die eruitziet
                                                                                           duurt ongeveer drie minuten om te vertellen
                                            helaas hebben we die tijd niet ik dank u wel voor deze avond een applaus


2022

Vervolg van gisteren. 

Archief 2022