Week 22 - 57. Arjan Peters: Claes

Nooit kwam ik het hogere nader dan, drie jaar oud, op de
nek van mijn vader, reikhalzend naar de goedheiligman.
Drie jaar daarna, weer een wonder, nam hij me mee naar
het Groot Heiligland.

In het Frans Hals Museum hing de onderbroek van Claes
van Kieten, mijn vader wees me erop. Nu pas lees ik over
de gigant, ‘zoo onbeschoft als groot’ (Vondel), of juist
zachtmoedig (anderen).

Klinkt onwaarschijnlijk, een onderbroek van zeven eeuwen 
oud, maar vijftig jaar geleden, toen ik met mijn vader in
Haarlem was, hing hij er. Want ik zag hem: zeer groot en 
zeer vergeeld,

de grofwollen tent die de Sparrewouwer reus om de
lendenen droeg. Op foto’s zie ik nu zijn boten van klompen,
en een enorme paternoster; de legende had handen
als sleggen.

Ook hoor ik ons op de weg terug.
Lachend zijn we thuisgekomen.
Die herinnering wordt maar niet kleiner.
Dat wilde ik mijn vader zeggen.

2021

  

Eindelijk voltooid is de tweede afdeling van zijn bundel. Die had Peters helemaal mogen schrappen. Daarin geeft hij aanvullingen en afhechtingen op onvoltooide gedichten van dichters die hij bewondert, maar hij voegt er nimmer iets ‘voltooids’ aan toe. Daarom, tot slot, een gedicht uit de derde en laatste afdeling, getiteld Het leven in.