Week 8 - 18. Willem Wilmink: Oorlog

[Beluister hier.]

't Was oorlog. We zaten gewoon in de klas.
Je was bang... voor een vak waar je slecht in was.
Je was bang... voor een beurt, zo ineens voor het bord.
Niet bang voor de oorlog, maar voor je rapport

De Duitse soldaten marcheerden maar an.
De Duitse soldaten, wat zongen die dan?
‘Er bloeit een wit bloempje daarginds op de hei.’
Of: ‘In de maand mei is de winter voorbij.’

We vonden het mooi, zo’n soldatenlied.
Het kwaad dat ze deden, dat kenden we niet.
Soms was er doodsangst, door het gerucht
van vliegtuigen, met mooi weer in de lucht.

Mooi weer, dat betekende levensgevaar.
In een kelder zaten we dicht bij elkaar.
En de buurman speelde zo dapper voor spook
en we moesten er nog wel om lachen ook.

We hadden na een bombardement
nieuw speelterrein, met gras en cement.
Daar speelde je dat je gesneuveld was,
dan lag je een tijdje dood in het gras

Je maakte een voetbal of ook wel een bom
van proppen papier, elastiekje erom.
Het leven ging meestal gewoon maar zijn gang.
Soms was je toch bang. Soms ben ik nog bang.

1981


Ook deze tekst staat in ’t Kon minder. Ik maak me ernstig bezorgd over de situatie in Oekraïne en de verdere escalatie die dreigt. Het leven gaat meestal gewoon maar zijn gang, maar soms ben ik bang…