Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 46 - 218. Toon Tellegen: Het vertrek van...

vrijdag 19 november 2021

Het vertrek van de mier (fragment)


‘Missen?’
‘Missen. Je weet toch wel wat dat is?’
‘Nee’, zei de eekhoorn. 
‘Missen is iets wat je voelt als iets er niet is.’
‘Wat voel je dan?’
‘Ja, daar gaat het nou om.’
‘Dan zullen we elkaar dus missen’, zei de eekhoorn verdrietig. 
‘Nee,’ zei de mier, ‘want we kunnen elkaar ook vergeten.’
‘Vergeten! Jou?!’, riep de eekhoorn . 
‘Nou,’ zei de mier, ‘schreeuw maar niet zo hard.’ 
De eekhoorn legde zijn hoofd in zijn handen. 
‘Ik zal jou nooit vergeten’, zei hij zacht.
‘Nou ja,’ zei de mier, ‘dat moeten we nog maar afwachten. Dag!’ 
En heel plotseling stapte hij de deur uit en liet zich langs de 
stam van de beuk naar beneden zakken. 
De eekhoorn begon hem onmiddellijk te missen. 
‘Mier,’ riep hij, ‘ik mis je!’ Zijn stem kaatste heen en weer tussen de bomen. 
‘Dat kan nu nog niet!’, zei de mier. ‘Ik ben nog niet eens weg!’ 
‘Maar toch is het zo!’, riep de eekhoorn. 

2005


Deze bijdrage komt uit de eerste afdeling van Dood gewoon gaan hemelen.

Archief 2021