Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 43 - 206. Kaylin Haught: God zegt Ja tegen mij

dinsdag 26 oktober 2021

Ik vroeg God of het oké is dat ik melodramatisch ben
en ze zei ja
Ik vroeg haar of het oké is dat ik klein ben
en ze zei zeker weten
Ik vroeg haar of ik nagellak kon dragen
of geen nagellak
en ze zei schatje
zo noemt ze me soms
ze zei je kan precies doen
wat je wil
Dankje God zei ik
En is het zelfs oké als ik mijn brieven
niet opdeel in alinea’s
Snoepje zei God
geen idee waar ze dat woord vandaan heeft
wat ik je zeg is
Ja Ja Ja

2021



Mooie column van Dichter des Vaderlandse Lieke Marsman in het nieuwe nummer (najaar 2021) van Poëzietijdschrift Awater. Een ruim citaat:

Veel artiesten lijden onder het zogenoemde imposter syndrome en daar reken ik mezelf ook toe. Hoewel ik toch al 15 haar met enige regelmaat op de bühne sta en doorgaans weinig klachten ontvang, denk ik voorafgaand aan elk optreden toch nog steeds: dit zou wel eens de keer kunnen zijn dat ik met rotte tomaten het podium word af gejoeld. Het is niet zozeer faalangst, maar iets existentiëlers: niet de angst dat dat ene optreden in de soep zal lopen, maar de angst dat ik en mijn werk het helemaal niet waard zijn zo’n podium te beklimmen. […] 
Poëzie voordragen is een gek iets. Wie een schrijver boekt, doet dat waarschijnlijk op basis van diens boeken. Maar een meester op papier is geen garantie op een begenadigd performer. Sommige organisaties boeken een dichter maar verwachten een cabaretier. Dit heeft in de kleedkamers van poëziefestivals al vaak tot vertwijfelde gezichten geleid (ik weet dat ik niet de enige ben). Zulke organisaties zouden misschien een gezonde dosis imposter syndrome kunnen gebruiken – dichters proberen hun onzekerheid ondertussen te bezweren met gedichten. Zoals de Amerikaanse dichter Kaylin Haught doet.

De vertaling is van Lieke Marsman zelf.

Hieronder – en niet in Awater opgenomen – het orgineel van Kaylin Haught (1947-2018). Het is afkomstig uit haar bundel The Palm of your Hand, uit 1995. Ik kende het niet.

God Says Yes To Me

I asked God if it was okay to be melodramatic
and she said yes
I asked her if it was okay to be short
and she said it sure is
I asked her if I could wear nail polish
or not wear nail polish
and she said honey
she calls me that sometimes
she said you can do just exactly
what you want to
Thanks God I said
And is it even okay if I don't paragraph
my letters
Sweetcakes God said
who knows where she picked that up
what I'm telling you is
Yes Yes Yes

Archief 2021