Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 40 - 194. Martine Bijl: Vincent

zondag 03 oktober 2021

Warme zomerdag 
Zinderend in blauw en geel, 
Sporen van een wild penseel 
Gedreven door jouw rusteloze hand. 
In 't wijde Franse land 
Vond jij voor de eeuwigheid 
De bron van je onsterfelijkheid, 
Maar niemand zag die rijke bron ontstaan 
En ik zie je gaan 
Schuilend in een feest van kleur, 
De waanzin loerend achter elke deur 
Omdat het wonder nooit gebeurt 
Dat ze je taal verstaan en dan, Vincent 
Begrijpen wie je bent .

Avond op het land 
Eenzaamheid in blauw en grijs, 
Maaier met een zware zeis:
De laatste vonken van een heilig vuur. 
Hemel van azuur 
Die heel het Franse land omspant, 
Cypres die als een zwarte hand 
Zich uitstrekt naar een smalle bleke maan. 
En ik zie je gaan 
Schuilend in een feest van kleur, 
De waanzin loerend achter elke deur 
Omdat het wonder nooit gebeurt 
Dat ze je taal verstaan en dan, Vincent 
Begrijpen wie je bent.

Wat jij had te geven 
Nam niemand van je aan –   
En in die warme zomernacht 
Heb je 't eindelijk opgebracht 
Wanhopig van de wereld weg te gaan. 
Vincent, een man als jij 
Kan in een wereld vol van onbegrip 
Onmogelijk bestaan.

Wolkeloze nacht 
Ergens is nog jouw gezicht, 
Ingelijst en fraai belicht 
Gekoesterd in een veel te mooie zaal.
Zo hopeloos verdwaald, 
Een hart dat zoveel liefde had. 
Je schilderde je eigen pad: 
Een weg die doodliep in het rijpe graan. 
Zo zie ik je gaan 
Schuilend in dat feest van kleur,
De waanzin loerend achter elke deur 
Omdat het wonder nooit gebeurt –  
Toch zijn er meer nu dan je denkt, Vincent 
Die weten wie je bent.

1980


Hier heb ik het over de uitzending van Matthijs draait door van 2 oktober. Als ode aan Martine Bijl en Berend Boudewijn zong André van Duin – voor het eerst – Bijls vertaling van Don McLeans gelijknamige nummer. Kijk en luister hier.

En beluister hier de uitvoering van Martine Bijl zelf.

Zie ook hier.

Archief 2021