zondag 18 juli 2021
Scènes uit ons lot
Goed, we knippen straks deze scènes uit ons lot, scheppen
tussenrampse tijd, snoeien bij wat nu, onbegrensd, over ons
wordt uitgestort, strooien voer voor psychologen:
zelfs de werkelijkheid is een filmisch complot.
We beginnen bij het grootste: de wereld, de mensheid, de economie,
beeldscherm dat rimpelt, data die bibbert, huiverende statistiek -
snij geen taartdiagram, breek de cijfers niet open. Vergeet
hoeveel man dood, vergeet hoeveel man ziek.
Nee, wanneer je er in zit weet je niet waar je bent. Op de bodem, de uitweg,
beginpunt, de grens. Op het punt dat je bergen toiletpapier koopt.
Op het punt van de omslag, op het punt van de hoop.
Goed, we blijven rondjes lopen. Omcirkelen onmacht, elke dag.
Het kleinste dat het grootste gaandeweg verslaat, noodlot
dat op afstand staat, alles wat hardnekkig leeft,
niezend, kuchend, om ons heen beweegt.
We maken plaats voor een dag die al lijkt op de vorige, al lijkt op morgen,
op volgende week. Bewegen mee met de stroom van berichten,
gevallen, coronagedichten, besmettingsgetallen.
Zet je laatste stap in de bibliotheek.
Nee, wanneer je er in zit weet je niet waar je bent. Op de bodem, de uitweg,
beginpunt, de grens. Op het punt dat je bergen toiletpapier koopt.
Op het punt van de omslag, op het punt van de hoop.
We vormen de tijd, die indikt en klontert, steeds zwaarder weegt, van een
beeldschermverjaardag tot een digitaal feest, we loggen in en
streamen ons leven, duwen de tik uit de klok, de hand
op een muis, onze naam in een blok.
Goed, we zijn vastberaden volkomen verveeld. Lopen te hoop tegen
wat we niet kunnen weten. Lengte en diepte, nasleep, herstel.
Zink, vitamines, hygiënische gel.
Nee, wanneer je er in zit weet je niet waar je bent. Op de bodem, de uitweg,
beginpunt, de grens. Op het punt dat je bergen toiletpapier koopt.
Op het punt van de omslag, op het punt van de hoop.
En hooguit bewaren we, achter het masker, de droevige mond
van wie zocht naar een glimlach en
geen glimlach meer vond.
2021
Vervolg van gisteren.
Het lied over de ramp die nog duurt. Beluister het hier.
Ik citeer het cd-boekje:
Eind 2019 werd een nieuw virus ontdekt dat zich daarna razendsnel over de hele wereld verspreidde: het coronavirus. Wereldwijd werden lockdowns, reisverboden en quarantainemaatregelen afgekondigd. Is dit de nieuwe pest, die telkens opnieuw zal uitbreken? Of zal de razendsnelle ontwikkeling van vaccins verlossing bieden? Op verzoek van Camerata Trajectina maakten dichteres Ester Naomi Perquin en componist Willem Wander van Nieuwkerk een lied over de crisis die ons is overkomen.
