Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 26 - 159. Benno Barnard: Hie hât daz maere ein ende

zondag 27 juni 2021

Ook echt gebeurd is het verhaal van de jongeman
die uit kamp A in zijn vaderland P terugkwam.
Laat ik hem voor het gemak J noemen.

Hij vindt zijn ouderlijk huis, harde jaren lang
een roerloos plaatje in zijn geheugen. Nu belt hij aan.
Het volk laat hem binnen onder zacht gegrom.

J herkent de ganglamp, het aanrecht, de stoel
van zijn vergaste vader. ‘Van de rommelmarkt’, zegt het volk.
J wijst op de schroeiplek van zijn vaders sigaret,

zijn sjibbolet. Nu vermoedt het volk een schat
en biedt hem vijftig procent van de juwelen of waardepapieren
die zijn ouders vast hebben verborgen. In de wolk

boven de fluitketel verschijnt zijn moeders gezicht. Als J
zo wit zien de muren wanneer hij luidkeels nee
roept over zijn magere schouder en de deur dichtgooit

op weg naar een andere stad. En het volk vloekt.
En het volk zoekt. Dan – op een mooie, veel latere dag – 
wil J zijn kind het huis van voor de zondvloed laten zien.

Een leegstaand krot. En de praatzieke buurvrouw verhaalt
van de schat, de opgebroken vloeren, de losgerukte
betengeling en hebzucht die de hand aan zichzelf slaat. 

2021


Foto's die om gedichten vroegen, gedichten die naar muziek verlangden. Van het achterplat:
Toen fotograaf Eddy Verloes in het voorjaar van 2020 bij stormachtig weer een groep uitgelaten chassidische Joodse jongens op een Belgisch strand zag, maakte hij foto’s die over de hele wereld zouden reizen en hem naam en faam bezorgen.







Hij vroeg Benno Barnard, minnaar van de Joodse wereld, gedichten te schrijven bij de reeks.





Buiten zinnen is het even ontroerende als grappige resultaat van hun samenwerking. Geïnspireerd door de foto’s en de gedichten gingen Bart Bekker en Jan Vanwinckel van het studioproject The river curls around the town op hun beurt de uitdaging aan om deze teksten op muziek te zetten.

Archief 2021