Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 15 - 106. Gert de Jager: Ambities en brillen

vrijdag 16 april 2021

De dichter die dichtte over de foto
en ademloos, schreef hij zelf, gebogen zat
over de foto. De dode mensen
zag hij op het balkon te midden van
schaduwen van bomen,
dichtte hij, zie ze staan op het balkon,
rokend, kijkend naar de fotograaf
en de toekomst in, in de schaduw
van een middag, dichtte hij
(maar het kan de ochtend
zijn geweest) in hun eigen verleden
ouders of geliefden,
mannen met ambities en brillen,
naar mij kijkend,
die hier achter de schrijftafel zit
en dicht. Dit hier nu,
dit hier nu.

Moet ik schrijven dat hij opkeek,
zijn lenzen voelde prikken,
het raam zag, kale boomtakken?
Het was zomer misschien,
het was winter misschien.
Wat wil je dat ik schrijf?
Wat is het dat ik schrijf?

2020


Ik kende Gert de Jager (1957) niet en zijn bundel Het grote roeren geeft ook niet meer informatie dat dat het zijn vijfde publicatie is sinds 2009 en dat zijn debuut een nominatie kreeg voor de C. Buddingh’-prijs 2010. Dus moeten we het doen met de poëzie zelf.






Het grote roeren staat voor het roeren in taal voor het onder woorden brengen in poëzie van persoonlijke gedachten en maatschappelijke vraagstukken. Veel gedichten – en daardoor sluipt er toch gekunsteldheid in – beginnen dan ook met de verwijzing naar de dichter die dicht. Zoals het bovenstaande: naar aanleiding van een oude foto die ontroert. Of zoals het onderstaande, dat eveneens gaat over wat de waarde is van dat grote roeren in ons kleine bestaan. 

Schreef de dichter…

Schreef de dichter: de wijn die ik dronk
toen er niets dan land was,
in geen velden of wegen een wijngaard,
is de wijn die ik nu drink
die zal stromen als er niets dan land is,
de velden en wegen verlaten.

Hij bedoelde: het is een mooie zomerdag
die er was en zal zijn,
daar doen jaargetijden en drukgebieden
niets aan toe of af.

Hij bedoelde: het is de adem die mij ingeblazen
werd en ik vroeg er niet om,
die nog wel even blijft
of ik er nu om vraag of niet.

Hij bedoelde: mijn botten op de knekelberg,
veel verstand en individualiteit
hebben ze niet.
En: het is een vorm van praktische mystiek,
veel beter dan dit
is er niet.

Archief 2021