zondag 28 maart 2021
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu
2019
A. H. J. Dautzenberg (1967) is tegen elke vorm van kindermisbruik, maar is tegen het verbieden van andersdenkenden en dus ook tegen het verbod op de Vereniging Martijn. Dat levert hem in 2012 zoveel haatmail op dat hij die reacties in poëzie giet (inclusief de taalfouten). Met als titel voor deze dreigdichten: Smerig gezwel wat je bent.
Een jaar is Ronnie O’Sullivan de nieuwe wereldkampioen snooker. Dautzenberg komt met een bundel snookergedichten. Na de punt bestaat uit zogeheten snookerconfiguraties: kleurige vormen, volgordes en afwisselingen van bolletjes zoals je die in het snookerspel ziet.
Na weer een aantal uitgaven verhalen, novellen, romans, pamfletten, toneelteksten en dagboekfragmenten verschijnt in 2019 zijn derde gedichtenbundel: Niet het krassen van de kraai – tinnitusgedichten. De kwaal – Dautzenberg lijdt eraan – is oorsuizen, maar de gekozen vorm is wéér beeldpoëzie. Zoals het openingsgedicht hierboven: vijftien regels lang de letter u.
In de gedichten die daarop volgen, verdwijnen er steeds brokjes uit de achtste van de langgerekte u-regels, waarna de regels uit het gelid raken en er andere letters in andere vormen bij komen.
Waarom een gedicht uit 2019? Waarom A.H.J. Dautzenberg? Vanwege een curiositeit. Hij is voortijdig gestopt als stadsdichter van Tilburg, de functie die hij bekleedt sinds augustus 2019 en voor twee jaar wilde vervullen. Hij maakte zijn besluit twee weken geleden bekend aan het college van B & W. Voornaamste reden: het lage honorarium, een onkostenvergoeding van € 3.600 bruto per jaar. Het is hem niet gelukt dat bedrag voor zichzelf hoger te krijgen, maar nu vernam hij dat zijn opvolger in augustus ook niet beter betaald krijgt. Zijn conclusie: Tilburg verdient helemaal geen stadsdichter.
Nog steeds geen reden voor een bijdrage in deze rubriek. Of toch. Jawel, want de VVD-fractie van Tilburg reageerde met een open brief op zijn ontslag. Met een gedicht nota bene en dat is zo beroerd geschreven dat zelfs Sinterklaas zich er diep voor zou schamen. Zie hieronder. Nee, Tilburg verdient inderdaad geen stadsdichter. En gelukkig zal ook geen schrijver nog stadsdichter van die stad willen zijn. Hoera voor Anton Dautzenberg. Dat wilde ik even gezegd hebben.
