Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 9 - 65. Dorien de Wit: Vluchtpunt

zaterdag 06 maart 2021

als je een perspectieftekening maakt
begin je met de horizon
je zet een stip, dat is het vluchtpunt
je tekent een vierkant om het vluchtpunt heen
de achterwand van een kamer

een gijzelaar zit gevangen in de woestijn
hij bouwt met zand zijn huis en tuin na
elke dag opnieuw

vergeet je het vierkant te tekenen
dan is de kamer oneindig

wanneer hij vrijkomt is zijn baard zo lang
dat zijn vrouw en kinderen hem niet meer herkennen
hij komt thuis en gelooft niet dat het zijn huis is

op papier zet ik een lijn
ik kijk op en weet niet meer
waar ik ben gebleven

2021


Ik liet de debuutbundel van Dorien de Wit (’s-Hertogenbosch, 1980) even liggen, want ik kon nog niet kiezen voor bovenstaand gedicht. Dat is een compliment, want Eindig de dag nooit met een vraag moet het niet hebben van uitschieters, maar is juist zeer evenwichtig opgebouwd. Ze heeft er dan ook lang aan gewerkt, want al in 2017 won zij de Turing Gedichtenwedstrijd en ik kom haar poëzie al jaren tegen in onder meer Hollands Maandblad en Het Liegend Konijn. Ik verbaasde me er dan ook over dat dit haar debuut is. 






Van het achterplat:
In de gedichten van Dorien de Wit is sprake van veel zoeken, van veel (en precies) kijken. Wat is een plek, waar ben ik en waar is de ander? De dichter onderzoekt haar relatie tot een wereld die continu in beweging is. De enige zekerheid lijkt de vaste grond onder haar voeten, tot zij zich realiseert dat die grond helemaal niet vast is, dat die grond zich verplaatst, al is het maar met een snelheid waarmee je nagels groeien. Het schrijven is een onophoudelijk houvast zoeken waar geen houvast bestaat.

Vluchtpunt, zo meldt De Wit in haar aantekeningen, schreef zij naar aanleiding van een nieuwsbericht over de bevrijding vaan Sjaak Rijke, die jarenlang gegijzeld werd door Al-Qaeda. Zij las dat een commandant verklaarde: Hij heeft ons uit zichzelf verteld wat hem hielp om het vol te houden. Elke dag stelde hij zich voor hoe hij zijn huis nabouwde, steen voor steen. 

Dorien de Wit is ook beeldend kunstenaar. Wie die verschillende talenten beheerst, heeft natuurlijk een mooie website. Zie hier.

Archief 2021