Gedicht gedacht

 Poëzie is alledaags in de zin dat het voor iedere dag is (Carol Ann Duffy)

Een sinds 2016 dagelijkse en vanaf 1 januari 2020 wekelijkse, maar daarna toch weer iets vakere rubriek met gedichten en gedachten daarover. Het levensmotto blijft: ik ben onderweg om mooie dingen aan te raken.

------

Voor wie een handvat zoekt:
Met de pijl rechts van ARCHIEF (zie onderaan deze pagina) ga je terug naar het vorige jaar;
met de pijl links naar het volgende. Handiger zijn deze links: daarmee ga je naar de 
inhoudsopgaven van 2024-1 (A t/m K) en 2024-2 (L t/m Z), 2023-1 (A t/m K) en 2023-2 (L t/m Z), 
2022-1 (A t/m K), 2022-2 (L t/m Z) 2021-1 (A t/m K), 2021-2 (L t/m Z), 2020-1 
(A t/m K), 2020-2 (L t/m Z), 2019, 20182017 en 2016.

Week 5 - 31. Ymkje Swart: Flessenpost

zondag 31 januari 2021

wie dit leest
wordt verliefd
ik ben
leuk
lief
grappig
(zegt mijn moeder)
ik hou van honden
poezen geen probleem
en voor de rest vind ik
alles leuk wat jij ook leuk vindt
schrijf me!

z.o.z.
foto en adres

2021


Prachtig nieuwe uitgave van DICHTER. Nummer 19 van deze boekuitgaven met gedichten voor kinderen van 6 tot 106 is geheel gewijd aan de liefde.



Geschreven door bekende dichters als Karel Eykman, Johanna Kruit, Theo Olthuis, Marieke Lucas Rijneveld en natuurlijk Bette Westera. Maar ik koos voor de twee gedichten van een naam die ik nog niet kende: Ymkje Swart.

Bovenstaand gedicht is ontwapenend en grappig; het onderstaande ontroert me. Alleen die prachtige openingszin al van een gedicht over een vrouw met liefdesverdriet die de ouderlijke fietsenschuur betreedt en zich haar overleden vader herinnert:
ik stap de oude fietsenschuur en het verleden binnen... Geen prater en zeker niet over zoiets precairs als het liefdesverdriet van je dochter. Maar hij deed zijn best. Toen zij nog jong was, bromde hij al: Soms is de liefde op. […] Dan moet je gewoon opnieuw beginnen. 
Inderdaad: DICHTER is er niet voor kinderen van 6, maar voor alle kinderen van 6 tot 106.


Voor alles een maat

Ik stap de oude fietsenschuur en het verleden binnen.
Kapotte fietsen staan gezellig zij aan zij en
zoals in een klerenkast de jurken en broeken
hangen aan haken de binnen- en buitenbanden.

Ik snuffel aan een verroest doosje Simson:
bandenplakkertjes en bandenlichters,
tubetje solutie, ventiel, beetje stof, beetje rubber.

Het leek zo eenvoudig. Vroeger.
Voor alles een naam, voor alles een maat:
plakkertjes, wielen en banden
een volwassen toverformule: 26 x 1 3/8.

En het kan natuurlijk niet, maar toch
staat hij daar in zijn vale overall,
handen onder het smeer.
Hij probeert me iets te leren, dat weet ik wel.
Over fietsen, over het leven, over houden van.
Ik leg spijkers op een rij,
doe net of ik niet luister.

Soms is de liefde op, bromt hij,
net als de plakkertjes, welke maat dan ook
of een pot pindakaas. Dan moet je gewoon opnieuw beginnen.


Op haar website lees ik dat het eigenlijk toevallig is dat Ymkje Swart schrijver is geworden. Ze won in 2004 een verhalenwedstrijd voor kinderen en daarna ging het een beetje vanzelf. Lees hier verder.

Archief 2021