zaterdag 30 januari 2021
Nu we alleen nog de dieren aanraken
kromgespinde ruggen strelen, kriebelen
tussen oren die zich spitsen,
manen aaien, dondergrote ogen lezen,
alleen nog de nachtmerrie-traplopende
poten terugbrengen, naar hun mand
toe dragen – kribbe waarvoor we
niet mogen zingen
nu we alleen nog onze holen, korven,
kommen en terraria bewonen, alleen
nog in een toekomst op korte termijn
kunnen geloven, nu de tijd een roofvogel
in een kooi is en we weten
dat wie uitvliegt ervandoor is
(maar er leeft twijfel wie de jager
wie de prooi is)
wens je iedere ontmoeting
even uitgelaten te mogen zijn: jij, jij
jij bent het alweer en nog steeds!
wil je alleen maar piepend en door de neus
fluitend zwemmen in zee, alleen maar
opspringen en rennen, heel hard en ver
maar nergens weg en nergens heen
en niet bang zijn, niet meer bang
ook niet voor wat wacht en luistert
naar het ruisen in het wilde water
van je bloedbaan, zelfs niet
voor de haaien
wens je alleen maar stil te hoeven zijn
niet meer te hoeven praten
2020
Ik noemde al enkele nieuwjaarsgeschenken van uitgeverijen (lees hier). ‘Mijn’ De Bezige Bij zond haar auteurs toepasselijk een bijenhuisje en een boekje met twee gedichten.
Uitgever Mark Beumer:
In een tijd waarin we elkaar minder kunnen zien, spreken en omhelzen dan ons lief is, brengen wij graag De Bezige Bij bij u in huis. Met veel plezier schenken wij u dit bijenhuisje, tezamen met de speciaal voor deze gelegenheid geschreven gedichten van Paul Demets en Vicky Francken...
Haar Corona-gedicht staat hierboven.
