donderdag 28 januari 2021
De wereld is
kwetsbaar
als een verjaardagstaart voor een kind van drie.
Gelukkig
voor het eerst
is niet de rechtvaardige oorlog
of de eervolle vrede
de oplossing.
Weg met gefluister en geschreeuw.
Weg met al dat besmettelijke samen
tussen muren, waar de hemel onzichtbaar is,
het sociale, het politieke, het economische,
het religieuze en het rock ‘n rollsche.
Ook met al het gelijk
en geen enkele tand,
is nu
de mond het gevaarlijkst.
Niet slechts
een minuut stilte...
De wereld
heeft decennia
mond houden nodig.
2020
Vandaag begint de Poëzieweek en bij de aankoop van poëzie krijg je het Poëziegeschenk cadeau. Het thema van dit jaar is Samen. Samen Al t’hope is de titel van het geschenk: een samenwerkingsproject van Vlaamse Maud Vanhauwaert en Iraakse Nederlander Rodaan Al Galidi. Beiden nemen een deel voor hun rekening, maar reflecteren in Samen (Al Galidi) en Al t’hope (Vanhauwaert in het West-Vlaams: allemaal samen) behalve op de tijdgeest ook op elkaar.
Vanhauwaert dicht:
“Ik wil dat dit land vooruit gaat”
“Je bent nooit te klein om een verschil te maken”
“Muren werken als ze goed zijn gebouwd”
“Ze wast de komkommer / hakt hem in moten met haar mes”
“Het is alleen mijn manier om alleen te zijn”
“Heeft u een dosis gemist, neem die dan alsnog in”
“Het is maar te hopen dat we lang t’hope blijven”
En licht de citaten toe: (1) de Vlaamse preformateur tijdens de crisis van 2020, (2) Greta Thunberg in haar speech in 2018, (3) Donald Trump over de Mexico-grens in 2019, (4) Rodaan Al Galidi in een van zijn gedichten, (5) Fernando Pessoa in een quote uit 2003, (6) bijsluiter medicijn van Vanhauwaerts IVF-traject, (7) haar West-Vlaamse oma zaliger die t’hope zei in plaats van tezamen.
